ที่นอนยางพารา การวิจัยบอกเราว่าประมาณ 10,000 ปีก่อนคนยุคหินมีเตียงแบบดั้งเดิม พวกเขานอนหลับอยู่ในถ้ำบนก้อนหินที่ปกคลุมด้วยหนังสัตว์ใบหญ้าหรือฟาง เมื่อเราเดินหน้าต่อไปที่ยุค 3400 ก่อนคริสตศักราชฟิรเอาน์ชาวอียิปต์พบว่าประโยชน์ของการยกที่นอนขึ้นบนแท่นวางให้ห่างจากพื้นดิน เป็นที่สังเกตว่าฟาโรห์ Tutankhamen มีเตียงของเขาทำจากไม้มะเกลือและทองในขณะที่ประชากรทั่วไปนอนหลับอยู่บนคันธนูปาล์มซ้อนกันในมุมของบ้านของพวกเขาเมื่อไม่ใช้งาน ขณะที่เราเข้าใกล้จักรวรรดิโรมันจะมีการบันทึกว่าเตียงถูกตกแต่งด้วยโลหะเช่นทองเงินหรือทองแดงและที่นอนของพวกเขาถูกยัดด้วยกกหญ้าแห้งขนสัตว์และขนนก ชาวโรมันยังได้พัฒนาที่นอนน้ำ คนที่จะวางอยู่ในเปลในน้ำอุ่นจนเกือบจะหลับพวกเขาจะยกออกจากน้ำโดยคนรับใช้ของพวกเขาไปยังเปลหนึ่งด้วยที่นอนและผู้เข้าร่วมประชุมจะหินพวกเขาที่จะนอนหลับ

ความเป็นมาของที่นอนยางพารา

ในช่วงสมัยเรอเนสซองส์ยุค 15 ที่นอนถูกห่อหุ้มด้วยเปลือกหอยจากถั่วหรือฟางแล้วถูกปกคลุมไปด้วยผ้าหรูหราเช่นผ้ากำมะหยี่ผ้าไหมและผ้าไหม นี่เป็นการแนะนำผ้าไหมและผ้ากำมะหยี่ในศตวรรษที่ 16 และ 17 เตียงแพลตฟอร์มถูกสร้างขึ้นจากไม้และที่นอนทำจากวัสดุอุดฟันอ่อน ๆ หลุยส์ที่สิบสี่ชอบนอนอยู่บนเตียงและเป็นที่รู้จักในฐานะที่เป็นศาลในขณะที่นอนหลับในหนึ่งใน 413 เตียงของเขาที่มีขนาดกว้างขวางและหรูหราในลักษณะ ในช่วงต้นศตวรรษที่ 1800 การอุดช่องในที่นอนเริ่มจากผ้าฝ้ายและขนสัตว์ ในช่วงกลางปี ​​1800 เส้นใยมะพร้าวและขนอ่อนถูกใช้เพื่อเติมผ้าห่ม ที่นอนมีปุ่มใส่ในสถานที่บรรจุแล้วขอบถูกเย็บปิด ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1860 ที่นอนสปริงม้วนแรกถูกจดสิทธิบัตร ในช่วงปลายยุค 1800 เราพบว่าเฟรมเตียงเหล็กหล่อถูกคิดค้นและใช้ที่นอนที่ปูด้วยผ้าฝ้าย เมื่อใช้วัสดุอุดผ้าฝ้ายแล้วข้อบกพร่องของฝ้ายก็ลดน้อยลงดังนั้นจึงช่วยขจัดปัญหาโรคจิตในที่นอนได้ ด้วยการประดิษฐ์ที่นอนสปริงในเวลานี้มันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับสุขอนามัยและสถานที่ที่สะดวกสบายในการนอนหลับ ฟูกที่นอนแรกถูกคิดค้นขึ้นโดยเยอรมัน H. Westphal ในปี พ.ศ. 2416 นีลอาร์นอทท์ได้ออกแบบอ่างเก็บน้ำสำหรับโรงพยาบาลเซนต์บาโทโลมิวเพื่อเป็นแนวทางในการรักษาและป้องกันการเกิดแผลพุพอง ในปี พ. ศ. 2472 ได้มีการนำที่นอนยางพาราที่มีราคาแพงมาจำหน่าย ที่นอน Innerspring กับฐานรากหุ้มเบาะก็ได้รับการแนะนำในสหรัฐอเมริกาในปี พ. ศ. 2473 ด้วย Futons